Odzież lniana we wrześniu

We wrześniu (a nawet od połowy sierpnia), po zebraniu lnu i odziarnieniu w sierpniu, mamy słomę i nasiona. Kiedy len rośnie na polu jej część pod kwiatostanem jest łodygą, po zebraniu z pola jest już słomą (to tak słowniczkowo). W przyrodzie w tym okresie powszechnie mamy do czynienia z kondensacją pary wodnej czyli: ROSĄ.

Wilgoć,  zbierająca się na ziemi w postaci rosy, w produkcji tkanin lnianych jest wykorzystywana do zraszania (“namaczania”) słomy lnianej. Dzięki temu rozpuszczają się substancje kleiste, które wiążą cześć zdrewniałą rośliny od właściwych włókien lnianych. Rośliny są płasko rozkładane na polu tak aby wilgoć otoczyła je od zewnątrz     i od wewnątrz od strony włókien. Rozpoczynamy ROSZENIE, które jest pierwszym procesem pozbywania się tej części rośliny, która w okresie jej wzrostu, chroniła nasze włókna przed chorobami, uszkodzeniami mechanicznymi. Na terenach dzisiejszej Polski z tym procesem technologicznym (roszeniem) mamy do czynienia od początku trybu osiadłego ludzi. Czyli od okresu neolitu, który na naszych terenach datuje się od ok 4 tys do 1,7 tys lat pne. W tak dawnych czasach głównie zajmowano się lnem rosnącym dziko.

Dopiero w miarę rozwoju kultury agrarnej, doświadczania tego, że len do swego wzrostu potrzebuje lekkich, przepuszczalnych gleb, rozpoczęto uprawianie lnu.

Już bardziej współcześnie, ze względy na cel użytkowy człowieka, nastąpił swoisty podział roślin na len włóknisty (nastawiony na pozyskanie włókna lnianego) i len oleisty (dobór roślin pod produkcję nasion-krótsza łodyga, większy kwiatostan).

W niektórych regionach Polski, szczególnie w regionie Sudetów, możemy spotkać budynki nazywane roszarniami. Obecnie mogą pełnić różną funkcję (domy kultury, świetlice, …) natomiast kiedyś były to budynki, w których następowało ROSZENIE LNU jako etap produkcji odzieży lnianej.